Honger en verzadiging, hoe zit dat juist?

Onze gevoelens van honger en verzadiging worden voornamelijk hormonaal gestuurd. Het is een sterk en goed werkend mechanisme dat ervoor zorgt dat we tijdig de opdracht krijgen nieuwe energie op te doen en zo adequaat kunnen voldoen aan de behoeftes van ons lichaam. Energie hebben we hoe dan ook nodig, zelfs als we een minder actieve levensstijl hebben. Ons basaal metabolisme staat in voor het doen 'overleven' van ons lichaam: het werken van onze hersenen, kloppen van ons hart, ademhalen, ... Dit alleen al vraagt hopen energie, meer dan wat volgens de meeste crash diëten 'oké' is!

Helaas zijn er velen onder ons die niet meer kunnen of durven vertrouwen op de signalen die ons lichaam ons stuurt. 'Maar ik heb altijd honger!' of 'Ik kan blijven eten!' zijn dan ook dingen die ik vaak te horen krijg in de praktijk. Maar wat is nu juist de oorzaak dat we niet meer kunnen of durven vertrouwen op ons eigen lijf?

Dieet versus hongersnood

De dieetcultuur speelt hier opnieuw een grote rol. Bij het volgen van een dieet wordt hongerlijden vaak gezien als iets positief, als iets wat aangemoedigd moet worden, blijk geeft van een sterk karakter en goed bezig te zijn. Terwijl we op dat moment eigenlijk ons lichaam gaan tegenwerken en niet voorzien in een belangrijke basisbehoefte. Dit zal, na verloop van tijd, dan ook het tegenovergestelde effect geven dan wat we initieel beoogden. Wanneer je je hongergevoel negeert zal dit misschien wel weggaan, maar op het moment dat er dan voldoende eten aanwezig is gaat je lichaam alles in zijn werk stellen om zoveel mogelijk energie op te doen, zodanig dat er voldoende voorraad is wanneer de volgende periode van hongersnood eraan komt. En je kan nu denken: 'Hongersnood, da's toch overdreven?' Maar ons lichaam kan het onderscheid niet maken tussen een echte hongersnood of uithongering door een dieet. Het effect is op korte termijn is dus hetzelfde: restrictie zorgt voor een hyperfocus op eten, met vaak periodes van overmatig eten en controleverlies als gevolg.

Restrictie kan daarnast niet enkel fysiek zijn, maar ook mentaal. Wanneer we onszelf vanalles ontzeggen of een hele categorie hebben met 'verboden' voedingsmiddelen, dan gaan dat vaak de zaken zijn waar we extreem op focussen en veel aan denken. Tijdens een dieet eten we dan allemaal dingen die wel 'gezond' en 'goed' zijn, maar ons vaak mentaal niet gaan verzadigen. We moeten constant nee zeggen tegen al dat lekkers dat de hele dag door ons hoofd spookt. Hierdoor komt er sowieso een moment waarop je breekt en gaat toegeven, vaak met het gevoel van niet te kunnen stoppen. Dat controleverlies versterkt nog maar eens je gevoel dat je niet te vertrouwen bent met eten. Maar geloof mij, het probleem ligt niet bij jou maar wel bij het dieet en de restrictie die je jezelf oplegt.

Honger versus 'goesting'

Naast fysieke verzadiging is het zeker ook belangrijk mentale verzadiging te bekomen. Als je écht zin hebt in dat stukje chocolade zal je nog een appel, yoghurtje, rijstwafels, ... mogen eten, die 'honger' naar dat chocolaatje zal niet gestild zijn. En opnieuw kan je het gevoel hebben onverzadigbaar te zijn en geen karakter te hebben omdat je nadien niet 1 maar 5 stukken chocola eet. Stel je voor dat het wel oké zou zijn om chocolade te eten wanneer en hoeveel je maar wil, zou het dan ook zo moeilijk zijn om hiermee te stoppen of zou het makkelijker zijn omdat je weet dat je toch altijd nog een stuk mag?

Herken je jezelf in bovenstaande voorbeelden en wil je hier graag mee aan de slag? Beantwoord dan zeker voor jezelf de vragen bovenaan deze post. Wil je graag begeleiding? Plan dan snel je afspraak in via het tabblad 'contact'.